Deventer Bruggenbouwers: 50 plus ambtenaren spelen we vrij

Mijn verkiezingscampagne is nu echt begonnen. Gisteren had ik het eerste debat met Jos Pierey op een druk bezochte bijeenkomst van onze afdeling. Leden hebben denk ik goed kunnen zien waar de verschillen zitten. Qua opvattingen zitten we niet zo ver uit elkaar. We zijn wel twee heel verschillende karakters. Wat mij onderscheidt is dat ik veel meer de verbinding met de stad wil zoeken. De partij vernieuwen, meer debat, daar denk ik precies hetzelfde over als Jos, maar we moeten echt ook ongebruikelijk durven denken waarin we de kracht van burgers veel meer gaan benutten. De bezuinigingen en de kredietcrisis lossen we niet op door introvert politiek plannen te maken in afstemming met onze gangbare partners in de stad. We moeten keuzen durven maken en andere arrangementen durven te ontwikkelen. Meer Senseo-effect zoals ze dat noemen. (Philips en Douwe Egberts, die het beste van twee werelden bundelden hetgeen leidde tot een koffiezetapparaat dat een groot succes werd). Op zo’n manier kunnen gemeente en burgers elkaar ook op onderdelen veel beter aanvullen. De gemeente is te vaak de bovenliggende partij en dat ontmoedigt de inzet van mensen.

Zo’n debat loopt altijd helemaal anders dan je je voorneemt. Er is een onderwerp waar ik echt verder over in discussie wil met de stad, maar dat ik maar even kon aanstippen. Landelijk praten we heel erg over de pensioenleeftijd. Ik denk zelf dat er niet één antwoord is te vinden, we moeten streven naar flexibele arrangementen. Volgend jaar barst de crisis waarschijnlijk echt los omdat heel veel banen onder druk komen te staan. Jonge starters worden daar van de dupe. Van de ene kant roepen we dat ouderen langer door moeten werken, terwijl jongeren aan de andere kant niet aan de bak komen. Ik denk dat wij als gemeente het voorbeeld moeten geven aan bedrijfsleven en instellingen door heel veel stageplaatsen te creëren voor jonge mensen die niet meteen betaald werk kunnen vinden.

Ik las ergens dat medewerkers van Google 1/5 van hun tijd zelf in mogen vullen met nuttige dingen voor de samenleving. Die ruimte aan het personeel legt Google geen windeieren, omdat mensen met hun passie op nieuwe ideeën komen, die zich ook vertalen in goede producten en diensten. Ik wil met dat model wel eens experimenteren. Laten we de 50 plus ambtenaren van de gemeente eens volgens dat Googlemodel voor 1/5 van hun tijd vrijspelen. Een project met de titel ‘Deventer Bruggenbouwers’. Een reservoir aan kennis en kunde voor de samenleving waarmee we tegelijkertijd ruimte creëren voor jonge mensen die ervaring op kunnen doen.

Ik feliciteer het Enkhuis met hun actie die heeft geleid tot het behoud van hun beheerster. Ik ben blij dat ik betrokken partijen (Gemeente en Raster) verzocht heb om in gesprek te gaan om een oplossing te zoeken. Ik ben ook blij met de raadsmeerderheid die het College de opdracht heeft gegeven de skatebaan in Diepenveen alsnog te realiseren. Wel vind ik dat we van dit proces moeten leren. Dergelijke procedures lopen veel te lang en zeker bij voorzieningen van jongeren zullen we snellere procedures moeten doorlopen.

De VVD en jeugdbeleid

Jonge en actieve skaters hebben niets in Diepenveen te zoeken. In de Stentor van afgelopen zaterdag staat dat de gemeente teleurgesteld afziet van de plannen voor een skatevoorziening. Dat mag een conclusie zijn die VVD wethouder jeugdzaken Marco Swart zich heel hard aan mag trekken. Nota bene binnen zijn eigen partij is steun voor het verzet van Diepenveners die de komst van een skatevoorziening traineren???? Kennelijk zijn wij niet de enige partij waar we wel eens van mening verschillen! Met welke VVD hebben we hier van doen?
Hebben wij het hier over een rondhangplek? Hebben wij het hier over jongeren die zich vernielzuchtig gedragen uit verveling. Nee, we hebben het juist over een groep jonge mensen met een eigen actieve leefstijl en cultuur. Ze drukken dat uit in een individuele sport waar alles draait om behendigheid en creatieve competitie. Dat zou de liberale achterban van de VVD toch aan moeten spreken. Een perfecte wervingsplek voor jong liberaal talent zou je zeggen.
De vraag van ouders èn kinderen, vanuit het beleidsplan “Te gek een eigen plek” èn vanuit de wijkaanpak voor een skate-baan gaf als uitkomst dat de locatie Brinckerinckbaan mogelijk is; zowel wat betreft bestemmingsplan als bereikbaarheid, ruimte en de locatie is al in gebruik als speellocatie; bovendien blijft de geluidsoverlast binnen de norm. Toen vijf jaar geleden de mobiele skate-baan het begaf en zich de noodzaak aandiende van een nieuwe skate-baan werd op basis van inhoudelijke argumenten door het college voor de locatie Brinckerinklaan gekozen.
Het bestemmingsplan geeft de mogelijkheid van een speellocatie aan; dat niet alle jongeren blijven knikkeren maar soms iets anders willen is inherent aan de jeugd. Valt er met deze jeugd dan niet te praten?? Ik denk van wel; zij hebben aangegeven in de wijkaanpakronde (samen met ouders) een skate-baan te zien zitten, de nota “Te gek een eigen plek” ondersteunt dit en de bestemming als speellocatie zou in principe geen belemmering hoeven geven.
Waar is het dan zo ontzettend fout gegaan dat je het gevoel krijgt dat jongeren in Diepenveen niet welkom zijn??
Is het college cq de wethouder(s) niet in staat om op basis van genoemde argumenten tot een goede uitkomst te geraken?? Heeft het samen bespreken van mogelijke overlast en oplossingsrichtingen geleid tot het verjagen van de jongeren uit Diepenveen. Een stad, een dorp, een wijk is voortdurend in ontwikkeling, daar moet een gemeentebestuur op participeren. Heb je eerst de jonge moeders met de kleintjes, deze kleintjes worden pubers enz.enz.
Wij moeten in de gemeente niet met de mond belijden dat wij jeugd serieus nemen om vervolgens alleen maar onze oren naar volwassenen laten hangen die bang zijn voor overlast. Ik stel voor dat de tegenstanders van deze voorziening eerst eens terug gaan in hun gedachten naar het moment dat ze zelf jong waren en ook de behoefte voelden aan een eigen plek (te gek!). Jongeren horen bij onze samenleving, ook in Diepenveen! Het is goed dat burgemeester Heidema het er niet bij wil laten zitten en toch iets wil realiseren. Er wordt al jaren gepraat, of moet ik zeggen getraineerd zonder resultaat. Ik kreeg een tip uit mijn netwerk die ik via dit blog maar rechtstreeks doorgeef aan onze burgemeester. Neem eens contact op met Ridzerd Elzinga beleidsambtenaar jeugd in de gemeente Oldenzaal. Daar speelde een dergelijke situatie. Rekening houdend met de wetmatige oppositie die overal bestaat tegen jongeren – soms denk ik dat mensen hopen dat we ze weg kunnen toveren – besloot de gemeente Oldenzaal eerst het juridische getouwtrek om de plek af te handelen. Dat duurde in Oldenzaal twee jaar. Toen de gemeente dit resoluut geregeld had stond er binnen drie maanden een skatevoorziening na een korte participatieronde met jongeren. Zo’n traject nu in zetten betekent dat wij in Deventer dan al bijna vijf jaar verder zijn. Maar als het niet rechtsom lukt, dan maar linksom. Wat mij betreft gaan we dit regelen. Als de wethouder jeugdbeleid en de wethouder sportzaken van dit college – we willen toch dat jeugd een gezonde leefstijl heeft? - het deze periode niet wensen te regelen, dan komt het wat mij betreft na 3 maart hoog op de agenda van de nieuwe raad en een nieuw College. Jeugd moet de vrijheid hebben om zich te ontplooien. Ook in Diepenveen!

Noodkreet van het dak van het Enkhuis, mensen leven niet in regels

Vorige week dinsdagochtend ontving ik per e-mail een noodkreet afkomstig van de vrijwilligers van het Enkhuis in het Rode Dorp. De boodschap was helder en duidelijk: wij willen niet dat de voorziening in het Rode Dorp nog verder achteruit gaat. Het aangekondigde ontslag van de beheerster die in dienst is bij Raster was de druppel in de welbekende emmer. Al jaren wordt er in het Rode Dorp geknokt; voor het behoud van het Enkhuis, voor betere verzorging van de openbare ruimte, voor een goede speelvoorziening; kortom allemaal zaken die eigenlijk zo normaal zouden moeten zijn. De vrijwilligers van het Rode Dorp, van het Enkhuis dus, voelden zich in de kou gezet nu hun steun en toeverlaat in de persoon van de beheerster het veld moest ruimen. Oorzaak is een regeling uit het Sociaal Plan wat Raster heeft opgesteld om de bezuinigingen waar zij zich voor gesteld ziet op te kunnen vangen. Nou zal die regeling wel kloppen maar mensen leven niet in regels maar in hun buurt met een buurthuis en een beheerster. ’s Ochtends werd ik gebeld met het verzoek om te komen luisteren; en dat doe je natuurlijk. Ik ben er samen met mijn collega Wil van der Ouderaa naar toe gegaan. We zijn hartelijk ontvangen en mochten op het dak koffie drinken met de vrijwilligster die hun zorgen aan ons kenbaar maakten. Terechte zorgen! Op mijn vraag of er al gereageerd was door Raster en/of de gemeente werd geantwoord – nee nog niet. Als je tot een oplossing wilt komen zul je eerst moeten luisteren en met elkaar in gesprek gaan; dus ik heb de directeur van Raster, Gerard Faas, gebeld met het verzoek in gesprek te gaan met de bezetters van het Enkhuis. Deze pakte het signaal op en is direct ’s middags in gesprek gegaan met de bezetters zodat duidelijk gemaakt kon worden wat het probleem was, wat de positie van Raster is en wat de bewoners van het Rode Dorp willen. Mijn verzoek aan de gemeente om te reageren werd in eerste instantie afgedaan met het antwoord: het is een zaak van Raster en het personeelsbeleid van Raster, daar gaan wij niet over. Na mijn herhaalde verzoek dat je toch op z’n minst naar de bewoners toe kunt gaan om te luisteren is er woensdagochtend door Margriet de Jager een bezoek gebracht aan het Enkhuis in het Rode Dorp. Vanaf dat moment heeft er druk overleg plaatsgevonden tussen Raster, de gemeente en andere partijen; ook ik heb een aantal suggesties aangedragen. Vrijdagmiddag kreeg ik een e-mail van de wethouder met het bericht dat deze week een oplossingsrichting wordt aangereikt. Ik ben benieuwd! Één ding is voor mij heel duidelijk; als mensen een noodkreet uitzenden en met je in gesprek willen gaan dan moet je dat doen. Ook de vrijwilligsters in het Enkhuis weten heel goed dat je niet meteen met een oplossing in de achterzak komt. De eerste stappen voor een oplossing vinden meestal plaats door het op gang brengen van een dialoog. Ik hoop dat ik hieraan via mijn bemiddeling heb bijgedragen en wacht vol spanning de verdere berichten af! Hulde aan de vrijwilligsters van het Enkhuis die knokken voor hun wijk, hun Enkhuis en hun beheerster!

de farce van het verantwoordingsdebat; er valt wat te kiezen op 3 maart

Wie denkt dat de PvdA fractie na ons NEE tegen de nieuwbouwplannen van stadskantoor/bibliotheek passief in een hoekje zou gaan zitten vergist zich. Afgelopen vrijdag heeft de PvdA fractie een idee gepresenteerd voor de huisvesting van de ambtenaren en de bibliotheek. Daar hoeven wij, de hei niet voor op.

Wij hebben ook bij de coalitiewisseling om een verantwoordingsdebat gevraagd over hoe het zo ver heeft kunnen komen met een plan, waar al lang geen draagvlak meer voor was in de stad. Dat debat is ons toegezegd door de andere partijen, maar deze hebben een echt debat niet aangedurfd. Het is belangrijk om als politiek verantwoordelijken bij het herhaaldelijk sneuvelen van het college de “verantwoordingsvragen” te stellen om er met elkaar van te leren. Je hebt in de krant kunnen lezen hoe de nieuwe coalitiepartijen en met name de partijen van wethouders Hiemstra en Berkelder die verantwoordelijkheid volledig uit de weg zijn gegaan en er een beschamende vertoning van hebben gemaakt.

Het CDA dat de discussie ooit inging met – 'het mag niet meer kosten dan 56 miljoen' - werd gaandeweg stiller en stiller en verwachtte zelfs geen antwoord meer op de gerechtvaardigde vraag (ook door de PvdA gesteld) over de parkeeroplossingen. Is dat soms de moderne opvatting van Jan Oggel over goed rentmeesterschap? We zullen het nooit weten want het CDA zwijgt.
En dan de VVD. De zelfbenoemde pleitbezorger van ondernemend Nederland, sluit zich af voor kritische afwegingen die iedere ondernemer zou maken.
Groen Links speelde zichzelf overschreeuwend verstoppertje om haar wethouder uit de wind te houden die opzichtig heeft gefaald. Het debat was niet meer dan een goed geregisseerd spelletje, vliegen afvangen en oud fractie-voorzitter pesten en dan nog heel slecht gespeeld.

In een college zitten, betekent verantwoording afleggen door fractie én wethouders. Wat geeft dat voor beeld van onze nieuwe wethouders en burgemeester aan de burgers van Deventer?
Als het moeilijk wordt horen we er even niet bij.

Ik poets zeker de rol van mijn eigen fractie en wethouders niet weg; maar wij hebben altijd met open vizier gediscussieerd met zowel leden, met actiegroepen in de stad en in de fractie over een moeilijk dossier. Zoals dat hoort bij een politieke partij die zichzelf niet opsluit binnen de muren van het gemeentehuis en die op een verantwoorde manier met de toekomst van de stad bezig is. Ons idee voor de huisvesting van ambtenaren en bibliotheek is daar een goed voorbeeld van. Een nuchtere benadering met oplossingen die passen bij deze tijd. Sober, realistisch en duurzaam

De wijze waarop de nieuwe coalitie het verantwoordingsdebat gevoerd heeft is niet anders uit te leggen als dat zij de Deventer burgers niet serieus wenst te nemen. Dat zou ook D66 zichzelf aan mogen rekenen.

Er valt dus wat te kiezen in maart volgend jaar. Laten we het verantwoordingsdebat dan maar voeren in de stemhokjes, want Deventer verdient een toekomst met een gemeentebestuur die haar burgers serieus neemt en die niet wegduikt voor haar verantwoordelijkheid.
Ik maak me daarom sterk voor een andere politieke cultuur, waarin we Deventer, mooie stad met een rijke historie ook de stad maken die klaar is voor de uitdagingen van de toekomst. Waar het goed wonen en werken is. Waar iedereen mee kan doen en waar iedereen serieus wordt genomen.

opgroeien en loslaten

Vrijdag velt de rechter een oordeel over Laura Dekker, het meisje van dertien dat alleen de wereld rond wil zeilen en daarmee wereldnieuws is geworden. Een jong meisje die een passie voor zeilen heeft. Aan haar is beroepenoriëntatie niet besteed omdat ze nu al vastberaden weet wat ze wil. We voeren in de media heftige discussies over waar instanties als de kinderbescherming zich mee bemoeien, of juist het onverantwoordelijke gedrag van de ouders. Het is natuurlijk niet niks als je als kind een stabiele en goede relatie hebt met je ouders, die jou al jong ruimte geven om je dromen na te jagen, maar waardoor je onder toezicht gesteld dreigt te worden omdat onze instituten in de samenleving dat onverantwoord vinden.
De zaak heeft twee kanten. Het lijkt er op dat we voor alle kinderen één norm stellen, waar ook de exceptionele kwaliteiten van uitblinkers aan ondergeschikt worden gemaakt. De andere kant is dat we als samenleving willen waarborgen dat ieder kind veilig en onbezorgd op kan groeien en dus bereid zijn om als we dat nodig vinden om in te grijpen.

Hoe de uitspraak van de rechter ook uitvalt, Laura dwingt ons in ieder geval weer eens stevig na te denken over wat we kinderen meegeven als ze jong zijn. Los van Laura's situatie, vind ik wel dat we tegenwoordig te veel geneigd zijn om kinderen voor alle mogelijke gevaren te behoeden. Als overheid word je vaak geconfronteerd met vragen van mensen die vinden dat in alle situaties veilige omstandigheden voor kinderen gerealiseerd moeten worden. Maar we lijken te vergeten dat opgroeien ook betekent leren om te gaan met gevaar. We zijn vaak zo bezorgd dat we de onbevangenheid van kinderen daarmee soms te kort doen.
In America scheef journaliste Lenore Skenazy een column over haar zoontje die als negenjarig kind alleen in de metro had gereisd. Ze werd vervolgens gebombardeerd onder kritische e-mails en werd prompt uitgeroepen tot de slechtste moeder van Amerika. Terwijl zij juist vindt dat bij opvoeden hoort dat je als ouder niet alleen moet focussen op alle gevaren die het tegen kan komen, maar dat je kinderen ook ruimte en vertrouwen moet geven om hun eigen weg te ontdekken. Ze heeft naar aanleiding van de reacties een stichting opgericht de freerangekids om dat idee verder uit te dragen.

Ik herken dat gevoel wel. Ik denk bijvoorbeeld dat heel veel kinderen prima zelfstandig naar school kunnen lopen als we zorgen voor kindlinten in wijken met routes die een basisveiligheid geven. Soms zie je bezorgde ouders die al racend hun kind bij school afzetten en dan snel op weg naar het werk gaan en zo paradoxaal juist voor kindonveilige situaties zorgen.

Vorig jaar heb ik met kinderen van een basisschool in een wegwijsdag een voorstel gemaakt waarin zij met prima ideeën kwamen voor een veilige manier om naar school te gaan. Van hun denkkracht en onbevangenheid kunnen wij als volwassenen veel leren. Bij de inrichting van onze omgeving moeten we weer meer terug naar onze gezonde verstand. Het extreme voorbeeld van Laura is niet de norm, maar kinderen kunnen veel meer dan we denken. We moeten ze ook naar vermogen leren met risico’s om te gaan. Als je nooit je knieën stoot leer je ook niet dat je soms tijdig af moet remmen. Zo moeten we ook als overheid niet alles willen regelen. Met een beetje meer ouderwetse ouderlijke intuïtie en ruimte voor kinderen kunnen ze ook zorgeloos opgroeien.

Go Ahead Eagles, lijstaanvoerder.

NOS Teletekst pagina 830: drie gespeeld drie gewonnen! Go Ahead Eagles trotse lijstaanvoerder van de Jupilerleague!

Mooier kon een weekend in sportief Deventer niet beginnen.

De krant spreekt er over dat GAE wel eens een outsider zou kunnen zijn voor het kampioenschap. Laten we ons nog niet rijker rekenen dan we werkelijk zijn want er zijn zoveel factoren die daarop van invloed zijn, dat een dergelijke gedachte nog veel te voorbarig is.

Go Ahead is mijn club. Ik vind het een mooi symbool voor waar Deventer voor staat. Hard werken, nuchter en slim met beperkte middelen en creativiteit het maximale rendement uit iets proberen te halen. Als kleine stad hebben wij qua sfeer en cultuur –wat de Duitsers noemen– ‘een Traditionsverein’ in huis, die zonder blikken of blozen in het illustere rijtje van Ajax, Sparta, Feyenoord past. Weliswaar veel kleiner van omvang en mogelijkheden, maar even uniek qua sfeer.

Ik beschouw Go Ahead dan ook als een van de huismerken van Deventer waar we trots en zuinig op moeten zijn in goede en slechte tijden. Ik kan me nog herinneren hoe Go Ahead enkele jaren geleden door slecht beleid langs de financiële afgrond ging. Bert Doornebos, en niet te vergeten GAE interim directeur van Go Ahead Martin Knol, hebben toen de gemeenteraad weten te overtuigen dat we deze icoon voor onze stad niet moesten laten vallen. Want GAE vertegenwoordigt voor de stad een niet te onderschatten waarde die verder gaat dan alleen een BVO. Ondertussen is Go Ahead in veel rustiger vaarwater gekomen. Het roodgele hart van Bert Doornebos en zijn bestuurlijke ervaring maken de juiste combinatie voor GAE. Ik ben ook blij dat Go Ahead ook steeds meer zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid vervult. Wij hebben als PvdA fractie, toen het reddingsplan in de raad bekrachtigd werd, geëist dat Go Ahead die verantwoordelijkheid meer op zich zou moeten nemen. Net zoals FC Twente dat succesvol doet met het project ‘Scoren in de wijk’. We zien daar steeds meer resultaat van in Deventer nu de wijkenleague een succesvol project wordt.

Voor mij is breedtesport onlosmakelijk verbonden aan topsport als belangrijke inspiratiebron voor met name de jeugd, met alle positieve effecten die het heeft op sociale samenhang, gezondheid en leefstijl. Sportbeleid lijkt soms teveel op accommodatiebeleid maar de inhoud is natuurlijk de inspiratiebron.

In mijn campagne ‘jij maakt Deventer’ wil ik juist op zoek gaan naar hoe we nog meer enthousiasme kunnen teweegbrengen en menselijk kapitaal kunnen benutten voor een geweldige Deventer sportstad. Teveel verenigingen kampen met gebrek aan vrijwilligers en daar is nog een wereld te winnen.

Ik hoop dat we heel vaak in Deventer met trots naar de standen en wedstrijduitslagen op teletekst zullen kijken, zowel van topsport als van breedtesport.

Nieuwe Noaberplicht

In het NRC stond donderdag een artikel over de bevoogding van het kabinet van burgers. (Dit kabinet is slecht voor de democratie: Hans Engels NRC 13 08 '09) De toon van Rouvoet klinkt volgens het artikel veel te zwaar door met zijn opvatting dat burgers in het land genoeg hebben van het individualisme. Burgers zouden zich weer bewust zijn van de waarden van het gemeenschapsdenken. Het motto van het kabinet ‘samen werken en samen leven’ draagt dat uit, maar zonder veel zeggenschap van burgers zelf volgens het artikel.
Ik kan de opvatting in het artikel wel onderschrijven. De individualisering die heeft plaatsgevonden na de ontzuiling is niet meer terug te draaien. Het toegenomen gemeenschapsdenken van burgers is veel meer een kwestie van wensdenken van Rouvoet dan werkelijkheid.
Als het om gemeenschapsdenken gaat dan doe je dat juist op lokaal niveau, praktisch dicht bij huis, daar heb je als landelijke overheid nauwelijks invloed op. Je moet de denkkracht van mensen op alle niveaus aanspreken. Je spreekt ze aan op hun verantwoordelijkheid, maatschappelijk, cultureel en intellectueel. In Deventer hebben we veel talent. Actieve burgers, hardwerkende vakkrachten, hoogopgeleide deskundigen tot en met vasthoudende doorzetters die succesvol zijn in het zakenleven. Dat zijn bronnen waar we meer naar moeten luisteren als het gaat om de ontwikkeling van onze stad en die we moeten prikkelen en uitdagen om mee te doen.
Burgers zijn in die geïndividualiseerde samenleving vaak teveel een klant geworden, en voelen zich daardoor vaak te weinig mede verantwoordelijkheid voor of betrokken op wat er zich in hun directe omgeving afspeelt.
Ik wil dat de burgers zich wel verantwoordelijk voelen en dat de overheid (of wij als politici) deze uitdaging aangaan.
Niet probleemdenken, maar probleemoplossend samenwerken.
Deze opvatting is geen neo-liberale prietpraat van mij op weg naar een onverschillige overheid die burgers aan hun lot overlaat. Nee, het wordt de uitdaging om grenzen te verleggen en om actieve burgerzin te stimuleren.
Natuurlijk blijven er altijd mensen die steun nodig zullen hebben, daarvoor moeten we ons actief en met passie voor in blijven zetten.
Maar we moeten mensen die steun nodig hebben vooral helpen om naar vermogen zichzelf te helpen en dat hoeft niet altijd van top down en uitsluitend door professionals. Dat kan ook gewoon bottom up, met een overheid die faciliteert en niet domineert.
Mijn slogan ‘Jij maakt Deventer’ wil ik dan ook met volle overtuiging samen met de stad waar gaan maken. Wat we dicht bij de burger nodig hebben is nieuwe Noaberplicht en de moed om de denkkracht van de stad meer te gebruiken. Laat Rouvoet en ook Bos maar in Deventer komen kijken hoe we hier zelf - met ruimte voor individuele vrijheid – samen met elkaar de handen uit de mouwen steken voor een stad met toekomst.

Word jij mijn idool?

Vanmorgen stond er een leuk stuk in de Volkskrant over een idolsachtige tv show in Afghanistan waarin jongeren tussen 18 en 23 het als politici in de dop tegen elkaar opnemen. De show die een afvalrace tussen verschillende kandidaten is, houdt Afghaanse jongeren al weken in hun greep. Als volwassenen hebben wij tegenstrijdige opvattingen over idolsachtige programma’s maar het is goed om te zien dat zo’n vorm een interessante poging is om jongeren voor politiek te interesseren. En dat voorbeeld komt dan uit Afghanistan, waarbij wij vooral aan de moeilijke situatie denken waarin Nederland een vredesmissie uitvoert.

We dagen jongeren te weinig uit
Dicht bij eigen huis, in Nederland en in Deventer zelf is nog een hele wereld te winnen als het er om gaat om jongeren dichter bij de politiek en samenleving te betrekken. Politiek lijkt bijvoorbeeld steeds meer iets voor hoogopgeleide 40 plussers en daar mogen wij ons oprecht zorgen over maken. De gemeenteraad is al lang geen afspiegeling meer van onze beroepsbevolking. En als het over onze democratie gaat dan is de kennis daarover vaak zeer beperkt bij jonge mensen. Dat valt hen niet te verwijten omdat we zelf te weinig investeren in het betrekken en luisteren van jeugdigen. Ja, natuurlijk doen we aan participatie, en we leggen ook uit hoe de democratie technisch werkt, maar veel te vaak doen we dat vanuit hoe wij vinden dat dat moet. Actief voor iets zijn, actief je mening geven en bijdragen kan boeiend en interessant zijn. Niemand hoeft aan mij te vertellen dat jonge mensen alleen maar onverschillig zouden zijn. Uit ervaring weet ik dat dat onzin is. We dagen jongeren nauwelijks uit en we spreken ze te weinig aan.
Zelf ben ik nauw betrokken bij de wegwijsdagen in het gemeentehuis. Je kunt iedere keer weer enthousiast vaststellen dat onze jeugd veel meer in haar mars heeft dan we vaak denken. Daarom wil ik een actiever jeugdbeleid waarin we jongeren actief uitdagen om mee de stad te maken. Niet door ze in het strakke keurslijf van vergaderingen te stoppen, maar goed aansluitend bij hun eigen leefstijl. De nieuwe maatschappelijke stages voor jongeren moeten in onze stad een doorslaand succes worden. Het mag niet zo zijn in deze stad, dat als je wat wilt in Deventer, je bestuurskunde gestudeerd moet hebben.

Walk of Fame
De deuren moeten altijd openstaan en de rode loper voor initiatief uitgerold. Misschien moeten we die laatste maar vervangen door een Walk of Fame. Ook voor de komende raadsperiode wil ik jong bloed zien te werven. Je kunt het wel roepen, maar dan moet je het als partij ook zelf zien waar te maken. Ken jij jong talent? Voel jij je uitgedaagd. Laat het mij weten. Ik ben in voor jonge politieke idolen.

Onverzekerd in Amerika en Deventer ...

Maandagavond was er in Nova een reportage over de tegenwind die Obama krijgt bij zijn verkiezingsbelofte om een ziektekostenverzekering voor iedereen in te voeren. Er is een veel te groot wantrouwen bij Amerikanen voor zaken waarvan men denkt dat de overheid de vrijheid aan zal tasten. Het systeem is veel duurder dan bij ons per hoofd van de bevolking. Toch lopen er miljoenen Amerikanen rond die onverzekerd door het leven gaan omdat ze die hoge kosten van te dure en commerciële medische verzorging niet kunnen betalen. Een paar weken geleden stond een indrukwekkende reportage in de Volkskrant ’een nacht wachten op de tandarts’ waarin Amerikanen in de rij stonden voor een rondreizend tandartsenkamp gerund door vrijwilligers. Gratis medische hulpverlening voor mensen die geen toegang hebben tot reguliere voorzieningen. Mijn partij heeft er in haar lange geschiedenis altijd gestreden voor een humaan en solidair ziektekostensysteem waar iedereen recht heeft op medische ondersteuning. En hoewel we met het oog op de kosten van de vergrijzing ons systeem tegen het licht moeten blijven houden, zal deze extreme vorm van Charitas in Amerika in ons land niet noodzakelijk zijn. Daarover zijn gelukkig de meeste partijen het over eens. Toch moeten we onze ogen niet zelfgenoegzaam sluiten voor wat ik maar noem Amerikaanse toestanden. Wij hebben hier zelf ook voedselbanken nodig voor mensen die het anders niet redden. En iemand vertelde mij dat er in de Rivierenwijk een groot percentage bewoners is dat slecht of wellicht onverzekerd rondloopt omdat ze het eenvoudigweg niet kunnen betalen. Ik ben dat nu aan het uitzoeken, want daar moeten we als gemeenschap echt iets mee. We zijn er nooit alleen met het organiseren van basisvoorzieningen voor iedereen. Sommige mensen hebben een steun in de rug nodig om (weer) grip op hun leven te krijgen. Elkaar op weg helpen en steunen is te veel en te vaak een taak van professionals of regelingen geworden. Jezelf kunnen redden en er bij horen is belangrijk voor iedereen om gelukkig te worden. Dat kan nooit alleen een taak van de overheid of gemeente zijn. Daar moeten we allemaal ons best voor doen.

‘Zwaan Kleef Aan!’

Deventer de schoonste stad van Nederland.

Afgelopen week las ik in De Stentor dat door Team Toezicht in de klachtenlijst over 2008 afval met stip op nummer één staat. En dan hebben we het alleen over die keren dat er klachten via het gemeentelijk meldpunt binnenkomen. Meer dan 1800 klachten! De ergernis zal dus veel groter zijn, want niet iedereen dient een klacht in en vele mensen gedragen zich onverschillig ten aanzien van dit probleem.
Twee weken geleden berichtte ik over de schoonmaakactie op De Worp, een bewoner heeft z’n ergernis had omgezet in een positieve actie en samen met andere bewoners en met medewerking van Cambio de vervuilde strandjes aan de IJssel opgeruimd.
Een prima initiatief, dat de gewoonste zaak van Deventer moet worden. Want het wordt hoog tijd dat we voor een schone stad veel meer met elkaar gaan samenwerken en elkaar positief aanspreken.
Een mooie en schone straat of buurt is gewoon een belangrijke onderlegger voor een prettig leefklimaat. Het staat symbool voor zorgvuldig met elkaar omgaan.
Je zelf daar ook actief voor inzetten was vroeger heel gewoon, maar blijft ons aller verantwoordelijkheid en niet alleen die van de gemeente, de Cambio of Circulus.
Er zijn uitstekende voorbeelden van burgerinitiatief. Een er van wil ik hier naar voren halen omdat het zo praktisch is. Willem Vos kleurrijke initiatiefnemer van - en bevlogen leermeester op het reïntegratieproject de Bataviawerf in Lelystad, ergerde zich na zijn pensionering mateloos aan de sluipende verpaupering bij hem in de straat doordat iedereen zijn rommel liet liggen. Hij begon samen met zijn zonen stilzwijgend - uit het niets - een actie om zijn straat schoon te maken en te houden. Buurtbewoners verklaarden hem in eerste instantie voor gek, maar Willem hield onverstoorbaar vol. De andere toon was snel gezet, vanuit een soort schaamtegevoel boden andere bewoners aan -‘Zwaan Kleef Aan’ - om mee te helpen, omdat af en toe bukken een wereld van verschil maakt. Volgens Willem Vos moet je niet te gauw denken dat je in je eentje niets kunt bereiken. Inmiddels is vanuit zijn initiatief een Stichting Vrijwillige Zwerfaval Opruimers opgericht die Nederlanders wil stimuleren zelf ook de handen uit de mouwen te steken. Het zijn dit soort positieve initiatieven, ver weg van alleen maar klagen en cynisme, waar we er veel meer van moeten hebben. Wij hebben hier onze eigen Deventer Schoon Familie waar nog veel meer mensen lid van zouden kunnen worden. Zelf behoor ik al jaren tot die familie en het bevalt mij uitstekend en geeft me een goed gevoel!
Goed afvalbeleid is een goede mix. De gemeente schept de voorwaarden en handhaaft. Instellingen en organisaties zoals de Cambio en Circulus voeren uit en werken samen met burgers die niet alleen klagen, maar ook signaleren en zelf de handen uit de mouwen steken.
Jij en ik kunnen daar in samenwerking voor zorgen. Dan is het doel Deventer de mooiste en schoonste stad van Nederland een bereikbaar doel. Niet teveel praten, ‘ Jij maakt Deventer! Zwaan Kleef Aan!’

De onderhoudskosten van Luchtkastelen

Het is goed te merken dat er veel mensen op vakantie zijn. Ik ben zelf druk bezig met de voorbereidingen van mijn campagne. Ik kreeg veel enthousiaste reacties van mensen die mijn kandidatuur steunen en die mee willen helpen. Maar deze maand nog even niet. Logisch vanwege de vakantie. Ik heb afgelopen zondag een eerste interessante bijeenkomst belegd bij DOKH2O om mijn ideeën uiteen te zetten voor de nieuwe raadsperiode en mijn campagne.
En zoals dat hoort bij een eerste verkenning sprongen de ideeën over tafel, nog ongestructureerd maar wel geïnspireerd. Als lijsttrekkerkandidaat heb ik de behoefte aan een sterk inspirerend team van mensen om mij heen voor de campagne én de komende raadsperiode. De reacties die ik tot nu toe krijg geven mij het vertrouwen dat dat gaat lukken. Onderwerpen waarop ik me wil profileren voor de Partij van de Arbeid, die het politieke werk spannend maken en energie en vertrouwen geven dat is het wat ik zoek en aan wil werken.

Iemand speelde mij een artikel toe dat vandaag in ‘De Pers’ stond. Het ging over het ambitieuze ‘Adje theater’ in Tilburg waarvan de kosten gierend uit de klauw zijn gelopen zijn met alle gevolgen voor de politiek verantwoordelijken. Het artikel beschrijft dat het een structurele trend is dat bij overheden de kosten van ambitieuze projecten fors overschreden worden. De parallel is duidelijk. Tilburg staat niet op zich, het enorme gedoe om het stadskantoor in Deventer past naadloos in dat rijtje. Het College, inclusief onze eigen wethouders, hebben te lang vastgehouden aan mooie wensdromen. Het is een schande dat mijn partij die de discussie aan durfde te gaan over dit uit de hand gelopen project er vervolgens als enige op afgerekend is door alle andere coalitiepartijen. Berkelder heeft de raad verkeerd voorgelicht en het gevraagde onderzoek door de raad getraineerd. Het verantwoordingsdebat hierover in september of oktober zal daar duidelijk over moeten zijn.

Wim Kok zij ooit, ‘de onderhoudskosten van luchtkastelen zijn erg hoog’. Die bestuurlijke nuchterheid is soms volledig zoek in de politiek. Ja, we moeten een goede kantooraccommodatie en werkplek hebben voor onze ambtenaren, ja er moet een goede bibliotheekvoorziening komen, geen enkel discussiepunt, maar wel met de bestuurlijke nuchterheid en kloeke soberheid die bij deze tijd hoort. Ik kijk uit naar het verantwoordingsdebat in de raad na de zomervakantie.

Seef Moester, een Deventer sociaal democraat.

Afgelopen dinsdag ontving ik het droeve bericht dat oud-wethouder Seef Moester is overleden op 71-jarige leeftijd. Dat maakt je toch even stil. ik wil in dit blog stil staan bij zijn overlijden.

In de roerige zeventiger en tachtiger jaren was de Partij van de Arbeid volop in verandering, beweging en vernieuwing. Seef had zo z’n roots in de traditionele hoek van de Partij van de Arbeid. Als gewone Deventer jongen met een groot sociaal-democratisch gevoel sprak hem de vernieuwing wel aan; hij zocht het debat wel op en hield ervan te politiseren.
Eerst als raadslid en later als wethouder heeft hij zich ingespannen voor het links sociaal-democratisch gedachtegoed; ik denk hierbij aan een beroemde 1-meiviering die gezamenlijk met alles wat links was (van CPN tot de VARA) in Deventer in De Schouwburg werd gevierd onder het motto: Arbeid Adelt – Adelt Arbeid nog!
Met andere woorden, werken is goed voor de mensen maar het moet wel wat opleveren, zoals voldoende inkomen, een goed huis en voldoende kans op scholing. Dit verheffingsideaal van de Partij van de Arbeid, onlangs nog weer door Wouter Bos ter berde gebracht in een interview in De Volkskrant, was Seef uit het hart gegrepen, betrokken op mensen zoals hij was.
Ik zal in mijn herinnering dit verheffingsideaal van de Partij van de Arbeid zoals Seef dat in de praktijk bracht koesteren en levend houden. Ik wens de familie van Seef veel sterkte toe met dit verlies.

Seef bedankt voor je inzet voor de Partij van de Arbeid in Deventer.

Wat wil je later worden? Beroemd!

Afgelopen week keek ik in de wachtkamer (ja die van de kapper, de tandarts enz.) in de ‘Linda’, de glossy van Linda de Mol.
Achterin trof ik een artikel aan met foto’s van kleine meisjes in de leeftijd van 5 tot en met 9 jaar, die als volkomen sexy volwassenen geportretteerd waren in verband met deelname aan diverse Miss-verkiezingen. Uitgedost met volledige make-up, haardracht, sieraden en sexy kleding. Schrikbarend vond ik het feit dat met name de moeders deze meisjes pushten met o.a. deze quote: “even stil blijven zitten dan kan mama je beentjes scheren”- absurd en triest! Bovendien werden de meisjes ook koket met bijpassend schouderbandje en tuitlipjes afgebeeld als ontluikende sekssymbolen. Onlangs constateerden onderzoekers dat veel jongeren op de vraag ‘wat wil je later worden?’ als antwoord gaven ‘Beroemd!’ Een vak leren waarmee je gewaardeerd wordt in je eigen omgeving lijkt steeds minder aantrekkelijk. Het past helemaal in de moderne cultuur waar de invloed van de media steeds groter is geworden. Veel kinderen weten niet wat hun ouders voor werk doen. Het ontbreekt bovendien steeds meer aan herkenbare rolmodellen. Het maken van een realistische keuze voor je toekomst wordt daardoor steeds moeilijker.

In de middeleeuwen werden kinderen ook als kleine volwassenen afgebeeld, zie de portretten van het Spaanse Hof uit die tijd. Maar met de opkomst van humanisme en emancipatie kregen kinderen het recht op een eigen plek en ontwikkeling. Het kinderwetje van Van Houten hielp de kinderarbeid terug te dringen. Met de “ontdekking van het kind” kregen deze de mogelijkheden om te leren, spelen, sporten en kind te zijn; uit onderzoek blijkt dat pas op je 25ste je hersenen volgroeid zijn.

Net als de sexy outfit in het ene gezin vind ik ook een niqaab of burka voor kleine èn grote meisjes absurd. Als je zelf volwassen bent en de nodige levenservaring hebt opgedaan, moet je zelf een bewuste keuze mogen maken voor welke levensovertuiging, kledingstijl of carrière.

Dat brengt mij op het volgende: in Deventer wil de Simonschool een vestiging stichten. In andere steden waar deze Simonschool is gevestigd zitten de jongens en meisjes apart en zitten de meisjes (inclusief hoofddoek) achter de jongens zodat deze niet “opgewonden” worden. Die regel aan kinderen opleggen is seksualisering in de hoofden van ouders, die ze op hun jonge kinderen projecteren. Dat gaat mij echt tien mijlen te ver. Mogen kinderen in de leeftijd tot 10 jaar in ieder geval nog gewoon kind zijn!

Ik ben en blijf een trouw aanhanger van de opvatting: Samen onverdeeld naar het Openbaar Onderwijs. Ik wil goed, zo niet het beste onderwijs voor àlle kinderen en dat moet een bereikbaar ideaal zijn!
Want Christen Democratische lantaarnpalen zijn er niet, Groen Linkse speelkwartieren ook niet en sociaal-democratische schoolbanken evenmin. Gewoon goed onderwijs voor alle kinderen! Daar wil ik mij met overtuigingskracht voor in blijven zetten.

Ploegenspel

Je merkt aan alles dat het vakantietijd is. Scholen zijn gesloten, de raad is met reces. De Tour de France dendert door Frankrijk, waarbij een leiderschapstrijd door de sportjournalistiek wordt gecreëerd tussen de oude baas Armstrong en de jonge baas Contador.

Een prachtig boek voor de vakantietijd over de wielergeschiedenis is het boek van Peter Ouwerkerk over Rini Wagtmans (Ongekend); Rini Wagtmans die vanuit zeer moeilijke omstandigheden z’n leven vorm en inhoud geeft, sociaal maatschappelijk zeer betrokken is en het volgende credo hanteert; Er is altijd één iemand die niet onverbeterlijk is: Jijzelf. Rini Wagtmans is een geboren optimist, gelooft in zichzelf maar ook in aanpakken. Zijn plan Noodopvang Woning is een inspirerend voorbeeld van praktisch politiek bedrijven (Rini is ook nog raadslid geweest) waarbij een promillage van de reguliere woninghuur in een speciaal fonds ging om hulp te bieden als mensen financieel dreigden vast te lopen met het betalen van de huur. Een inspirerend boek voor bij de tent.

Want kamperen is weer helemaal terug van weggeweest lees ik in de krant. Mede als gevolg van de economische crisis. Ieder nadeel heeft zijn voordeel zou Johan Cruijff zeggen. Kamperen is voor mij een ontspannen manier van vakantie vieren waarin je elkaar wat makkelijker en informeler ontmoet dan in een appartementencomplex aan de Costa del Sol. Ik begrijp dat niet iedereen behoefte heeft aan ontmoeting, maar soms zijn we wel heel erg op onszelf geraakt. De Wet van de Wederkerigheid blijft een mooi uitgangspunt, ook in de informele sfeer van de vakantie, door elkaar te helpen bij het slootje graven rond de tent en vervolgens in de zon gezamenlijk barbecuet of jeu de boules speelt.

Zelf ben ik druk bezig mijn campagne uit te rollen. Ik heb deze week een gesprek gehad met mijn campagneleider en de PvdA afdelingsvoorzitter over hoe we die lijsttrekkerverkiezing gaan organiseren. Het is een nieuw benadering, dus we lopen daarbij tegen wat kinderziektes aan. Dat maakt het proces niet minder boeiend en interessant. PvdA leden hebben wat te kiezen in september, er zullen spannende debatten en informele ontmoetingen plaatsvinden.
Want hoe je het ook wendt of keert, politiek gaat niet alleen om ideeën en idealen, maar ook om de personen die deze willen realiseren. Er zullen dus ongetwijfeld accentverschillen zijn en dat zorgt alleen maar voor dynamiek die nu zo in de politiek ontbreekt. Ik richt mij in deze campagne echter niet alleen op mijn eigen leden. Deventer is mijn domein om mijn netwerk verder uit te bouwen.
Ik ben benieuwd of er naast Jos Pierey ook andere kandidaten zich aandienen. Hoe het ook verder gaat, het zal bij ons geen strijd zijn waarin iemand weg demarreert en de oude leider zit te mokken. Wie er bij ons ook lijsttrekker wordt, onze ploegentactiek zal er op gericht zijn dat Deventer de winnaar moet zijn.

Zin in de toekomst: Deventer, samen met jou, de schoonste stad.

Toen ik vorige week bekend maakte dat ik lijsttrekker van de PvdA in Deventer wil worden, heb ik een aantal onderwerpen genoemd waar ik heel praktisch mee aan de slag wil gaan. Deventer bloeit alleen als we er in slagen burgerzin te vergroten. We hebben met de beste bedoelingen burgers teveel klant gemaakt, die altijd wel redenen hebben om ontevreden te zijn en daardoor ook steeds minder zelf bijdragen aan de samenleving. Maar een stad met toekomst kan natuurlijk nooit zonder de eigen inzet van mensen zelf. We hebben de wijkaanpak, maar we moeten nog een slag dieper.
Een prima voorbeeld van burgerzin stond dit weekend in de krant over de schoonmaakactie van bewoners aan de Worp. Ze zijn het zat dat er op de strandjes zo’n rotzooi van wordt gemaakt door recreanten. Omgeven door slimme publiciteit hebben ze een schoonmaakactie georganiseerd.

Prima initiatief van Worpbewoners, die verantwoordelijkheid voelen en nemen! 100% jij maakt Deventer! zoals ik het voor me zie.

Maar het blijft natuurlijk een druppel op de gloeiende plaat als het gedrag van bezoekers van die strandjes niet verbeterd en we niet zoeken naar een langdurige oplossing voor een schone stad. Laat de wijk opdrachtgever worden voor Cambio en geef de wijk eigen bevoegdheden en speelruimte; dat kan de upgrade van de wijkaanpak worden.
Ik wil dat er een mentaliteitsverandering komt in de stad en met de inzet van iedereen in vier jaar Deventer de schoonste stad van Nederland maken. Een zichtbaar en duidelijk doel. Dat begint dus met investeren in die mentaliteitsverandering. Zijn er geen belangrijker problemen? zul je nu misschien denken. Ongetwijfeld, maar als we zo’n probleem op kunnen lossen door er enthousiast met elkaar onze schouders er onder te zetten, dan heeft dat ook een positieve invloed op andere zaken in de stad. Ik wil vooral einddoelen duidelijk formuleren. Hoe we ze bereiken, de weg er naar toe, daarin kunnen we veel meer bereiken door de creativiteit en inbreng van burgers. Heb je zelf al ideeën? laat ze mij weten. Ik zal een rubriek ‘Deventer de schoonste stad van Nederland’ in mijn discussiegroep aanmaken.
Tenslotte heb ik al wat ervaring als ‘Bep’ van de ‘Deventer Schoon Familie’ en heb ook niet zomaar de wedstrijd afvalarm winkelen bij de Jumbo gewonnen van mijn geduchte tegenkandidaat Vrolijke Toon.

Discussie?
Ik krijg veel positieve reacties op dit weblog. Een oud lid van Groen Links meldde mij dat hij zich teleurgesteld van die partij heeft afgewend. Oprechte pogingen om een discussie met Groen Links leden te voeren over de plannen van het stadskantoor werden resoluut de kop in gedrukt door het afdelingsbestuur en de Groen Links fractie. Als je in eigen kring het open debat al zo schuwt, hoe serieus neem je dan de Deventer bevolking? ‘Zin in de toekomst’ is de slogan die Groen Links gebruikt. Inderdaad ja, ik kijk ook vooruit, en ik heb zin in een heel andere toekomst. Een toekomst waarin wij samen Deventer maken.

Deventer op Stelten
Tot slot een kleine terugblik op een fantastisch weekend. De VVV heeft dit jaar de gemeenteraadsleden weer uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de opening van het Deventer op Stelten weekend; een waar genoegen was de voorstelling van de Deventer groep Gajes in de Bergkerk. Gajes laat zien dat in Deventer een goed cultureel klimaat leeft.
Voor de VVV, directeur en medewerkers/vrijwilligers, de complimenten dat zij ondanks het afhaken van sponsor Brand er toch in geslaagd zijn het evenement weer van topniveau te laten zijn; het geloof in de kracht van Deventer op Stelten heeft meer dan honderdduizend bezoekers een onvergetelijk weekend bezorgd.

Spa Rood voor een Deventer met bubbels

Sinds mijn weblog in de lucht is, heeft een groot aantal mensen al gereageerd! Dat verheugt me. Veel mensen geven aan mee te willen doen met een nieuwe politieke cultuur, meer open, verfrissend, met meer burgerzin en minder stadhuis. Mijn signaal dat het echt anders moet is goed opgepikt.
Deze site is voor mij een middel om jou te bereiken op momenten waarop het jou uitkomt. Maar natuurlijk gaat het mij om het echte contact in de stad. Daar ga ik actief mee aan de slag. Ik ga niet alleen luisteren ik wil mensen ook prikkelen en uitdagen en ik hoop dat wij elkaar ontmoeten!
Kruip dus uit je schulp en drink met mij een ‘Spa rood’. Ik nodig je bij deze uit. Jij en ik kunnen van Deventer een bruisende stad met bubbels maken. Ik heb een aantal pittige ideeën waarover ik met jou in gesprek wil.

Verantwoordelijkheid
Gisterenavond was een dramatische raadsvergadering waarbij het nieuwe college werd geïnstalleerd en mijn fractievoorzitter Matthijs Nijboer zijn functie heeft neer gelegd. De Partij van de Arbeid is hiermee de enige partij geweest die haar politieke consequenties heeft getrokken uit het in het slop geraakte stadhuisdossier. De andere hoofdrolspelers draaien lenig om de eigen bijdrage en verantwoordelijkheid heen, een schaamteloze vertoning, maar zo liggen de zaken nu eenmaal, ik kijk vooruit.
Het programma van het nieuwe college biedt weinig nieuws; een voortborduren op wat al in gang is gezet met hier en daar een kruimel voor de nieuwe Collegeleden, hoewel ik blij ben dat D'66 het raadgevend referendum handen en voeten wil geven; ik had niet anders van ze verwacht. De meeste zaken die nu gefinancierd gaan worden komen uit de Essentgelden; zoals Mathijs Nijboer al zei: het feestje van Essent wordt gevierd door het nieuwe college; geen verandering of vernieuwing.
Bij de voorgenomen investeringsplanning zitten heel veel goede zaken zodat eindelijk het baggeren van de grachten nu aan de beurt komt; een wens die al heel lang leeft. De meerderheid die dit College steunt zal elkaar goed vasthouden; schokkende zaken zullen er niet uit voortkomen. Ik ga er zakelijk en constructief mee om, al zal er op de winkel gepast worden. Maar samen met jou wil ik kijken hoe we die winkel eens flink kunnen uitmesten zodat jij je er ook thuis gaat voelen. Misschien is het nog even wennen voor je, maar ik herhaal, jij maakt Deventer tot wat het is, en daar moeten we elkaar vooral scherp in houden.
Bep Spa kandidaat lijsttrekker PvdA Deventer

voeg een berichtje toe bij reactie of reageer op de discussiegroep 'jij maakt Deventer'

Beste medeburger

Beste medeburger, ik wil met jou op zoek naar een ander Deventer! (tekst videoboodschap)

Een Deventer waarin het vertrouwen in de politiek hersteld wordt en waar iedereen zich uitgedaagd voelt om bij te dragen aan de toekomst van onze mooie stad. Ik begin daarmee door me kandidaat te stellen voor het lijsttrekkerschap van de Partij van de Arbeid in Deventer. Ik voel me uitgedaagd, omdat er sprake van een politieke crisis die wordt ingegeven door gebrek aan dialoog tussen burgers en bestuur. Gebrek aan vertrouwen heeft ertoe geleid dat er twee Colleges zijn gevallen en de stad nu bestuurd wordt door een gelegenheidscoalitie. Mijn eigen partij de PvdA is de grootste fractie en komt voor het eerst sinds lange tijd terecht in de oppositie. Dat betreur ik ten zeerste! Het stoort mij dat de PvdA door andere coalitiepartijen is afgerekend op het feit dat ze de moed heeft gehad om een plan af te schieten voor een stadskantoor. Dit plan heeft teveel open einden en zou aanzienlijk duurder uitvallen. Dit standpunt van de PvdA kan op veel waardering rekenen in de stad, maar het is tekenend dat de nieuwe coalitiepartijen met hun rug naar de stad zijn blijven staan en een argument gezocht hebben in een zogenaamde verdeeldheid in mijn partij. Ja, wij hebben fel gediscussieerd, zoals dat hoort in een politieke partij, over dit slecht doordachte plan, en we hebben uiteindelijk unaniem besloten om tegen te stemmen. Deze situatie die mijn partij in de oppositie heeft gebracht, dwingt mij ook na te denken over de vanzelfsprekendheid van de politieke macht. Politieke macht moet gebaseerd zijn op argumenten en draagvlak onder de bevolking. Politieke ideeën voor de stad moeten gerealiseerd worden doordat je mensen aan je bindt en niet vervreemd zoals nu gebeurt. Daarom heb ik besloten om mij kandidaat te stellen voor het lijsttrekkerschap van de Partij van de Arbeid. Met jouw steun wil ik leiding geven aan een proces op zoek naar een nieuwe politieke cultuur en inspiratie om samen deze stad een andere toekomst te geven. Onze samenleving is volop in beweging en er staan onze grote vraagstukken en uitdagingen te wachten. We hebben te maken met een kredietcrisis die mensen rechtstreeks bedreigt in hun bestaanszekerheid en hun toekomstperspectief. Er waait bovendien een gure wind van onverdraagzaamheid door ons land die wordt ingegeven door angst en onzekerheid in de omgang met andere culturen. De toenemende individualisering dwingt ons tot andere oplossingen. De burger wordt steeds meer ontevreden en herkent zich niet meer in gemaakte keuzes. Daarom wil ik met jou de uitdaging aangaan om samen een weg in te slaan die voor nieuwe beweging zorgt, en die ons inspireert tot nieuwe burgerzin. Want de stad wordt niet gebouwd op de stapels nota’s die politici en ambtenaren produceren. Ik wil als stadsbestuurder aan de slag met jouw denkkracht en jouw betrokkenheid om oplossingen te zoeken, want te veel mensen voelen zich onbegrepen en keren zich af van de politiek. Ik heb mij als politica voorgenomen nuchter te blijven, de eigen beperkingen in te willen zien en tegelijk scherp te zorgen voor de omstandigheden die jouw betrokkenheid bij de stad mogelijk maken. Ik beloof geen gouden bergen, ik weet wel waar ik naar toe wil en ik daag jou daarbij uit. Ik noem mijn campagne: JIJ MAAKT DEVENTER, een stad met toekomst. Niet het gemeentebestuur of onze professionele dienstverlening, maar JIJ MAAKT DEVENTER met jouw inzet tot wat het is, een unieke en mooie stad die met zelfvertrouwen de toekomst tegemoet gaat. Deventer is een stad met een rijk verleden waar de gelijkheid en gelijkwaardigheid voorop staan en waar we onszelf als het nodig is opnieuw uitvinden. Ik streef naar een Deventer waar jong en oud zich thuis voelt; van ondernemer tot vrijwilliger, van kunstenaar tot straatveger, voor ieder is er plek.

• Deventer een stad waar je wilt werken met passie en waar je de ruimte krijgt en grijpt om dit met grote inzet te doen.
• Deventer een stad met ruimte voor creatieve ondernemers die anderen kunnen inspireren.
• Deventer een stad waar kinderen goed onderwijs krijgen en ouders kunnen kiezen voor verschillende onderwijsconcepten.
• Deventer een stad waar jij op school het startkapitaal voor een goede toekomst krijgt en waar een werkloze schoolverlater niet de dupe wordt van de kredietcrisis.
• Een stad waar we kunnen omgaan met kritiek van buiten en niet in onze schulp kruipen.
• Deventer een stad waar compassie wordt getoond als je het moeilijk hebt, of afhankelijk bent van de steun van anderen als je zonder werk zit of ouder wordt.
• Deventer een stad met ruimte voor experimenten op weg naar een moderne, duurzame en gezonde stad, waar ook starters op de woningmarkt terecht kunnen.
• Deventer een stad waar ondernemerszin gestimuleerd wordt en niet verstikt in regelgeving.
• Maar ook een Deventer waarin we elkaar klip en klaar durven aan te spreken als dat nodig is.
• Deventer, waar je leuk kunt uitgaan en sporten. Waar als je jong bent het leven een feest mag zijn, maar waar je ook het fatsoen leert om rekening te houden met je omgeving.
• Deventer over vier jaar niet alleen de mooiste maar ook de schoonste stad van Nederland, waar iedereen actief aan bijdraagt en niet alles onverschillig op het bordje schuift van mijn vrienden en vriendinnen van de Cambio.
• Een stad waar we niet gemakzuchtig zijn en automatisch onze problemen bij professionals neerleggen, maar waar we zelf meer verantwoordelijkheid nemen en krijgen.
• Een stad waar je niet alleen klaagt, maar ook de moed toont om je te verdiepen in de ander die je niet kent.Een stad waar je, als je nieuw bent, er werk van maakt om aansluiting te vinden en de taal te leren.

Die mooie stad Deventer en haar Ommelanden, gelegen aan de IJssel gaan wij samen maken, en ik zeg je nogmaals: JIJ MAAKT DEVENTER! Samen maken we Deventer een stad met toekomst! Voor zo’n stad wil ik mij inzetten als lijsttrekker van de Partij voor de Arbeid en vraag ik jouw vertrouwen en steun. Ik hoop je in de komende maanden te ontmoeten en ik nodig je uit om te reageren. Stap samen met mij over het cynisme heen waardoor zo veel mensen zich afkeren van de politiek. Doe mee! Een stad met nieuwe beweging en actieve burgers, waar ruimte is voor creativiteit en waar meedoen voorop staat.

JIJ MAAKT DEVENTER! een stad met toekomst Bep Spa, kandidaat lijsttrekker PvdA afdeling Deventer